Fareler ve İnsanlar – John Steinback

Fareler ve İnsanlar, Nobel Edebiyat Ödülü sahibi yazar John Steinbeck tarafından yazılmış oldukça etkileyici bir roman. Gerçeklerin ve hayallerin iç içe yer aldığı bu romanın kapağını kapattığınızda kendinizi düşüncelere dalmış olarak bulacaksınız.

fareler-ve-insanlarBaşkarakterler George Milton ve Lennie Small birbirlerine tarif edilmez bir bağ ile bağlanmış iki çiftlik işçisidir. Hayallerini gerçekleştirmek uğruna çiftliklerde sezonluk çalışarak para biriktirmektedirler. Lennie Small’ u tanıdığınızda koca bir çocukla tanışmış olacaksınız. Hayatın gerçekliklerinden ve acımasızlıklarından bir haber, biraz da akli dengesini yitirmiş Lennie’ nin tek düşündüğü George ile sahip olacakları bir parça toprak ve besleyeceği tavşanlardır. George ise Lennie’ nin aksine oldukça zeki, Lennie’ ye koruma içgüdüsü ve sevgi ile bağlanmış bir adamdır. George ve Lennie zıt karakterlerine rağmen herkesi şaşırtan güçlü bir dostluk kurmuşlardır. Bu dostluk bağı sayesinde etraflarındaki insanların aksine yalnız değildirler. Çiftlikte yaşayan diğer karakterler ise birbirinden farklı sebeplerden ötürü yalnızlık yaşamaktadırlar. Elbette kitap beklenmeyen bir sonla biter. Ve sonuç olarak Lennie ve George’ un kısa ama etkili hikâyesi okuyucuyu derinden etkiler.

Kitabın kapağını kapattığım andaki düşüncelerim şu şekildeydi: İçinde bulunduğu koşullar ne olursa olsun insana yaşama sevinci veren, hayallerini gerçekleştirmek uğruna verdiği mücadeledir. Bu mücadele sürecinde ihtiyacınız olan enerjiyi ise kurduğunuz hayaller sırasında yüzünüzde oluşan tebessümden ve heyecanla atan kalbinizin sesinden alabilirsiniz. Hayallerimiz bize bir yaşama amacı verir aslında. Bu amaç uğrunda bir yol çizer yürüdüğümüz bu yolda kimi zaman düşer kimi zaman kalkarız. Birçok insan tanır, kimisini yol arkadaşı edinir kimisini ise yolun gerisinde bırakırız. Yolun sonu istediğimiz yere çıkar mı? Bilinmez. Fakat oradan oraya savrulmaktansa, yürüyeceğiniz bir yolunuz olması güzeldir.

“Bütün o melodramıyla, muhteşem bir küçük kitap”  Ralph Thompson (New York Times eleştirmeni)